ඈ සහ අම්මා....

ඔබ මලක සුවද බලන විට
දැනේවි අප අතිතයේ සුවද
දුක් වන්නට එපා ඔබ
අතිතය සිහිනයක් පමණි අද

ගලන ඟගක් දුටුවිට
දැනේවි අතිතයේ පහස
දුක් වන්නට එපා ඔබ
අතිතය සිහිනයක් පමණි අද

පියඹන විහගුන් දුටුවිට
දැනේවි අතීත නිදහස
දුක් වන්නට එපා ඔබ
අතිතය සිහිනයක් පමණි අද

සිතුව විගසම ඉගිල යන්නට
සිතුවේ කොහොමද මගේ සොදුරිය
ඔබට ආදරය පිදුව තරමටම
දෙගුණයක් වෛර කලහැකිද මට...?



ඔබටත් එලස කලහැකිද...?

ලෝකයේ කොතරම් හදවත් අපට ස්නේහය දුන්නත් අම්මේ ඔබ ලබාදෙන ආදරය කරුණාව ලැදිකම තරම් වෙන කිසිවෙකුට එයලබා දිය නොහැකිවඟ මම මෙන්ම ඔබත් දනී.මා අද සටහනින් කියන්නට උත්සහා දරණුයේ ඔබ කාට ආදරය කලත් කුමන තැනක සිටියත් ආදරණිය මව්සෙනෙහස අමතක නොකරනු කියාය.මොකද....?





රිදුණු තැවුණු සිත් සනහන්නට
එකම සෙනේහසයි ලොව තුල ඇත්තේ...
ඒ මගේ අම්මේ ඔබ සෙනේහස මිස
අන් කිසිවකුගේ ආදරය නොවේ.....












උත්තරීතර මව්සෙනෙහස දෙවැනි කොට මිරිගුවකට පෙම් බැදි ඔහුගේ ශෝකාලාපය කෙටිකොට එකට කැටිකොට ඔබ වෙනුවෙන් මම ඔබගේ සටහන් කරමි.ඒ ඔබද මමද ආදරයක සංකේතය නිසාවෙනි.