ජිවිතය කියන්නේ මහා පුදුමාකාර දෙයක්.මට හිතෙන්නේ එහෙමයි,එත් මම දවසක් කල්පනා කරලා බැලුවා ඒ ඇයි කියලා.ඒහෙම හිතෙන්නේ මට විතරද? ඔන්න බලන්නකෝ මට කල්පනා වෙච්ච දේවල්...
පුංචි කාලේ අපිට පුදුම වෙන්න ගොඩක් දෙවල් තිබුණා.සරලවම කිව්වොත් දේදුන්න.පාට හතයි,හැම තිස්සෙම පෙන්නේ නෑ,මට මතකයි ඉස්සර අපේ අම්මා කියනවා...
'පුතේ අර දේදුන්න කියලා ඇගිල්ල දිග් කරහම ඒක ඉක්මන්ට මැකෙනවා..'
හරි පුදුමයි. ඒත් දැන් අපිට ඒක එච්චර පුදුම නෑ.ඒ අපි දැන් දන්නවා දේදුන්නක් හැදෙන්නේ කොහොමද? ඒකට පාට ලැබෙන්නේ කොහොමද? ඔය විස්තර ඔක්කෝම....
එතකොට ඉර,හඳ,තරු මේ ඔක්කෝම දිහා පුංචි දවස්වල අපි බැලුවේ හරි පුදුමයකින්.මට මතකයි පුංචිකාලේ 'ලයන් කිං'කාටූන් එකේ තිබුණා මැරෙන අය තරු වෙනවාකියලා.ඇයි පුංචි දවස්වල අම්මලා අපිට හදේ ඉන්න හවා ගැන කියකියා බත් කවනවා.ඒත් අපි දැන් දන්නවා හදේ හාවෙක් නෑ කියලා.ඒත් අපි තාමත් අපේ අම්මලා කියලා දිපු කතාවලට ආදරය කරනවා.ඒ කතාවලින් තමයි අම්මලා අපිට හිතන්න පුරුදු කරලා තියෙන්නේ.හරි පුදුමයි...
ජිවිතේ ඔහොම ගලා ගෙන යන කොට අපි ඉස්කොලේ යනවා.ඒකත් හරිම පුදුම සුන්දර අත්දැකිමක්.ඊට පස්සේ තරගකාරි බව ටිකටික ජිවිතයට එනවා.5වසරේ ශිෂ්ෂත්ව විභාගය,O/L , A/L , මෙන්න මේ විදිහට අපි ටිකට්ක සංකීර්ණ වෙනවා.වගකිම් වැඩි වෙනවා.JOB 1කක් කරන්න ගත්තම තමයි තේරෙන්නේ මේ ජිවිතේ කොච්චර ආමරුවෙන්ද ජිවත්කරවන්න ඕන කියලා.ඔය අතර ආදරය.. හරිම පුදුම නැද්ද කොච්චර වගකිම් තිබුණත් හිත ආදරය කරන වේලාවට නිදහස්.ඔහොම බලනකොට ජිවිතය කියන්නේ පුදුම තැනක් නෙමෙයිද..?
කොහොම හරි ඔන්න මමත් සිංහල බ්ලොග් අතරට ආවා ඔබ නිසා..අද ඉදන් නිමක් නැති වසන්තය අරගෙන.මමත් ලියන්න ආස කෙනෙක්.ඒක නිසා මම අහිංසකව බලාපොරොත්තු වෙනවා මටත් ප්‍රතිචාර ලැබෙවි කියලා මගේ අදහස් හා මගේ ලිපි වලට.ඔන්න එහෙනම් මේ පුදුම ජිවිතේ මම ඔබ හරහා ඔබට ලියන්නෙමි අද සිට.....
මම.
රොෂාන්...
No comments:
Post a Comment